اولین پرواز من..........

می نویسم با تمام احساسم برای کسی که می دانم.که دیگر نمی داند.همواره  

 

دوستش می دارم ولی باید از هم جدا باشیم...

 روزی که با من همراه شدی زندگی معنایی تازه گرفت.زندگی زیبا شد طعم شیرین 

 

 عشق گرفت شیرینی که هیچ زمان دل مرا نزد.

عشق معنایی گرفت.که هیچ درکی از آن نداشتم ولی به من عشق را فهماندی  

 که چطور می توان عاشق کرد و عاشق بود.

 روزهایی که با هم سپری و شب هایی که با یاد هم به خواب رفتیم بهترین بود. 

من به گفتن دوستت دارم های تو عادت کردم.نمی توانم بدون تو ادامه دهم.چگونه؟! 

تو اولین عشق من بودی و خواهی ماند.اولین پرواز من .پروازی پر از نیاز.نیازی لبریز از   

شوق.شوقی آکنده از عشق.عشقی لبالب از پرستش.نه هرگز نمی توانم.خدایا کمکم کن!

هنوز دوستت دارم.گرچه بی وفا ودلی سرد دارم.بهترین آهنگ من صدای تو هنگام خواندن 

 اسمم بود. 

هیچ کس نتوانست به زیبایی تو اسمم را معنا کند صدایی که می توانست "ستایش شده"  

را بخش کندمعنای اسممان!

ولی روزگار با ما یار نیست. او به عشق من وتو حسادت ورزید  و هر کاری کرد تا جدایی 

 افکند میان من وتو! 

و حال او پیروز است.پیروزی که به شکست ما منجر شد و ما شکست خوردیم در  

مقابل مشکلات. 

مشکلاتی که قرار بود در برابر آنها مثل کوه و روی قله ی آن بایستیم وبه آنها بخندیدم 

                                                                   هرگز تو را فراموش نخواهم کرد       

                                                                                              اولین پرواز من...!